Prachtig resultaat voor Lenie 't Hart in project voor Kaspische zeehond

De door de WWAR (World Wide Animal Rescue gesteunde projecten van Lenie 't Hart in Iran en Dagestan om de Kaspische zeehond te redden zijn in een stroomversnelling geraakt. In oktober van dit jaar hebben delegaties van 23 universiteiten en 4 research centra uit de vijf landen rond de Kaspische Zee in een "General Assembly" besloten om te gaan samenwerken in wetenschappelijk onderzoek naar de Kaspische zeehond. Om dat te benadrukken hebben ze gezamenlijk besloten om 2018 uit te roepen tot "het Jaar van de Kaspische zeehond".

Ter gelegenheid van de 19^e International Science Conference was Lenie 't Hart opnieuw uitgenodigd om naar de Dagestan State University in Machatsjkala te komen. Op 7 november hield ze daar een presentatie over haar werk voor een aandachtig gehoor van wetenschappers en studenten.

De rest van haar verblijf in Dagestan was ze vooral bezig met overleg met de lokale vissers om afspraken te maken over de aanpak van controle van de netten en de redding van zeehonden. Vlak voor het DierenLot congres op zaterdag 14 november kwam ze opgetogen terug in Nederland. Dit is haar verslag:

"Het was een feest om weer terug te zijn in Dagestan, waar ik vorige week op het 19e congres voor studenten en wetenschappers een presentatie mocht houden en bovendien de 75e verjaardag van het hoofd van de Ecologische faculteit mee mocht vieren. Hij had een boek geschreven, waarvan ik samen met Alimurad Gadzhiev van de Dagestan universiteit honderden exemplaren vanuit Moskou naar Dagestan heb gebracht. Ja, wij zijn multi inzetbaar!

Het is heerlijk om te ervaren dat de vele aanwezige studenten zoveel belangstelling hebben voor milieu en natuur. Ik heb weer veel contacten kunnen leggen. Tijdens een lunch kreeg ik vanuit Nederland een melding uit mijn netwerk dat er grote sterfte was onder de baikal robben in Lake Baikal. Op dat moment zat ik aan tafel met een groep virologen van de universiteit uit Novosibirsk. Ze kwamen direct in actie: bellen met de veldwerkers in Lake Baikal. Er werd afgesproken dat er monsters voor virologie werden genomen die onderzocht moesten worden in Novosibirsk. Dankzij de WWAR kon ik het transport daarvan financieel regelen. Prachtig dat het onderzoek naar virussen nu gewoon in Rusland kan gebeuren. Toen er in 1996 een massale sterfte was onder zeehonden in Lake Baikal nam ik wetenschappers uit Nederland mee om de oorzaak te zoeken; nu kunnen ze het zelf en zo moet het!

Men maakt zich hier zorgen dat ook in Lake Baikal, net als in Iran en in Dagestan, veel zeehonden in netten verdrinken. Daarom is Alimurad, de projectleider van Dagestan van plan om naar Lake Baikal te gaan om zelf met de lokale mensen te overleggen wat er daar met de zeehonden aan de hand kan zijn.

De rest van de dagen was ik bij de vissers in de omliggende dorpen om hun problemen te bespreken en uit te zoeken wat ze voor ondersteuning nodig hebben. Het zijn prachtige mensen; ze willen allemaal in de "seal patrol" en krijgen nu ook ondersteuning voor hun inzet van een Russische organisatie die een opvang willen realiseren.

Bij de vissers moest ik natuurlijk Soedak een vis uit de Kaspische Zee eten: heerlijk! Ook mocht ik mee controleren of de vis van de vissers wel vers was. Het probleem is dat ze soms maar een keer in de tien dagen naar hun netten gaan, die vele kilometers ver in zee staan. Het gaat slecht met de visserij. En zeehonden die in de netten terecht komen worden dan veel te laat ontdekt en zijn dood. Er is nog veel werk te doen en veel geld nodig..."

Bron: Lenie 't Hart